Laatste les….
De afgelopen weken heb ik een blok van vijf yoga lessen mogen geven aan kinderen tussen de 6 en 8 jaar.
Een les die vanuit het wijkcentrum werd georganiseerd. Dank aan wijkcentrum de Geest dat ik deze lessen mocht verzorgen.
Kinderen zitten niet stil op een matje drie kwartier lang, en dat is dan ook echt niet de bedoeling van yoga.
Maar zoals yoga is, bestaat dit uit oefeningen doen maar ook ademhalingsoefeningen en visualiseren.
Proberen los te laten en soms ook stil te zijn. Luisteren als andere praten en andersom, ervaren dat mensen luisteren als jij praat. Samenwerken en dus aandacht voor de ander en voor jezelf.
En dat allemaal op een eigen plek op een eigen mat tussen je vriendjes en vriendinnetjes.
Als je dan in de vijfde en laatste les dit groepje kinderen samen de zonnegroet ziet doen, samen het versje wat daarbij hoort,hoort zeggen, een jongen van 7 jaar aan zijn moeder hoort vertellen over de grote bel die hij had gevisualiseerd en waar hij ingestapt was omdat die bescherming geeft, op dat moment kan ik alleen maar glimlachen en voel ik me heel gelukkig.
Ik heb ze iets moois mogen meegeven, misschien voor heel even, misschien voor wat langer. Wat maakt het uit. Ze hebben heel even tijd en ruimte gehad voor zichzelf op dat ene matje dat hun eigen veilige plek was voor de afgelopen lessen.
En wat heb ik geleerd?
Je bedenkt vooraf een les maar keer op keer geef je een andere les dan je vooraf bedacht. Je voelt de energie van dat moment, wat er vanuit de kinderen komt, wat er dan speelt. Wat kan, en wat niet kan laat je weg.
Loslaten en laten komen zoals het komt zonder de regie te verliezen, want soms moet je toch ook streng zijn omdat je ze wel wat wilt meegeven en dan moet er soms geluisterd worden. Ja ook zij moeten luisteren als ik praat en zoals ik al eerder zei, ook andersom.
Het is niet erg als dingen anders lopen dan je van te voren bedacht. Sterker nog de lessen werden mooier door het onverwachte omdat je het moment zo neemt als het is en je improviseert. En dat geldt eigenlijk voor het hele leven. Het is zeker niet altijd makkelijk of even mooi, maar door het moment te nemen zoals het is, kan het wel makkelijker worden of wat lichter.
Dankbaar kijk ik terug op deze weer nieuwe en super leuke ervaring. En ik dank natuurlijk vooral de kinderen die er toch maar weer iedere week er voor zorgden dat ik een hele leuke gezellige yogales kon geven.
Een levensles, dus nee……geen laatste les
Namaste